Kastamonu Lahikası, Said Nursi’nin Risale-i Nur külliyatındaki önemli eserlerden biridir ve Kastamonu’da talebeleri ile yazdığı mektuplardan oluşur. Bu eser, Risale-i Nur’un inkişafı, mahiyeti, iman hizmeti, talebelerin hizmet tarzları ve din düşmanları ile mücadele şekillerini konu edinen karşılıklı mektupları içerir. Yazıldığı zaman itibariyle bir devrin iman ve Kur’an hizmetinin özeti ve içtimâî bir dersi olan Kastamonu Lahikası, Risale-i Nur’un temel ilkelerinin ve hizmet metodunun belirlenmesinde önemli bir rol oynamıştır.

Risale-i Nur’un etkisiyle değişen insanların mizaçları, fıtratları, bulundukları ortamları ve ihtiyaçları kadar renklilikler arz ettiği bir gerçektir. Nurlardan bir kitaba veya derse muhatap olan insanların aynı konuda yüzlerce farklı mana çıkarmaları, Kur’an’ın deryasına dalanların birbirlerinden farklı mücevherlerle çıkmasına benzer. Kastamonu Lahikası, bu farklılıkların mizaç, fıtrat, ihtiyaç ve beklentilerle ortaya çıktığını göstermektedir. Bu eser, Risale-i Nur’un zenginliğini ve derinliğini anlamak için önemli bir kaynaktır.

Kastamonu Lahikası, Bediüzzaman’ın hayatının belirli bir dönemini yansıtması bakımından da büyük bir öneme sahiptir. Bu mektuplar aracılığıyla, Bediüzzaman’ın Kastamonu’daki yaşamını, çevresini ve zamanın siyasi atmosferini anlamak mümkündür. Üstadın, İkinci Dünya Savaşı’nın başlangıç dönemindeki görüşleri, dönemin siyasi olaylarına ve devletin politikalarına ilişkin analizleri, bu döneme dair önemli bilgiler sunar. Bediüzzaman’ın, zamanın hükümet politikaları ve dış müdahalelerle ilgili düşüncelerini ve tespitlerini Kastamonu Lahikası’nda görmek mümkündür.